Hey iedereen,

De laatste dagen in Nepal waren aangebroken. Het vrijwilligerswerk zat erop en het werd tijd om weer terug te gaan naar het oude vertrouwde Nederland. Oh wat keek ik uit om weer het vliegtuig in te stappen en terug te gaan naar het koe-etende, chocolade-op-boterham-etende, melk-drinkende kikkerlandje. Alleen de dag van mijn vertrek drong tot mij door dat ik eigenlijk helemaal niet weg wil uit dit prachtige land. Dus besloot ik nog eenmaal een typisch Nepalees gerecht te eten met een lekker Nepalees biertje.

Daarna begon de terugreis, een lange tocht waarbij ik ongeveer 23 uur over deed. Het begon met 3 uur van te voren aanwezig te zijn op een vliegveld dat toch wel vrij weinig voorstelde ten opzichte van de vliegvelden waar ik eerder ben geweest. Duty-free shoppen was van korte duur, 3 winkels en een koffietentje. Gelukkig stond de olympsiche spelen aan zodat ik niet 3 uur hoefte te wachten.

De vlucht tussen Kathmandu en New Dehli was maar 1,5 uur dus lekker kort en was zo voorbij. Aangekomen bij het vliegveld moest ik 8,5 uur overbruggen. Bij de heenreis kwam ik al snel twee Nederlandse jongens tegen waarmee ik optrok en de uren vlogen voorbij. Nu had ik niet zoveel geluk, heb het grootste gedeelte van de tijd alleen rondgestruind door het vliegveld. Op een gegeven zag ik een bar waar de Nederlandse handbaldames aan het strijden waren voor het brons, helaas was het hun niet gegund.

Uiteindelijk maar besloten om bij de gate te gaan zitten en naar muziek te luisteren en half slapend te wachten voordat we gingen boarden. Tijdens het wachten ben ik alsnog met een stel in gesprek gekomen. Spaans stel uit Barcelona waar ik nog 1,5 uur mee heb gepraat. Dit zorgde ervoor dat de laatste paar uur wat vlotter gingen. Tijdens het boarden ook nog met een Nederlandse kerel ontmoet die al een half jaar door Azië heeft gereisd.

Van te voren had ik al ingecheckt en een emergency exit plaats geregeld, nog nooit zoveel beenruimte gehad. Echter had ik natuurlijk weer dikke pech, ik zat naast een krijsend kind, een irritant joch dat steeds maar tegen mijn benen aanliep en een man achter mijn die, toen ik mijn stoel naar achter probeerde te doen, begon terug te duwen. Dus heb ik 3 hele leuke films gekeken. Aangekomen op schiphol kan het natuurlijk alleen maar beter worden. In ieder geval, dat dacht ik........

Meestal duur het eventjes voordat je koffer op de band ligt, nu was er een kleine vertraging door een technische fout. Deze vertraging was erger dan ze bij de NS gewend zijn, geen 5 a 10 minuten maar meer dan 1 uur.

Dus heb ik nog een tijdje met die kerel die ik in New Dehli ontmoet had gepraat en uiteindelijk kwamen onze koffers te voorschijn en kon in door de schuifdeuren de blije gezichten van mijn ouders en zusje zien. Wat was het fijn om weer thuis te zijn.

Wat was Nepal een bijzondere ervaring, het heeft mij tot denken gezet en laten zien hoe mensen gelukkig kunnen zijn met eigenlijk vrijwel niks. Het is een bijzonder en ook prachtig land, ik raad iedereen wanneer je een reis door Azië maakt Nepal daarin op te nemen. Niet per se voor vrijwilligers werk maar om te zien hoe de mensen daar zijn en hoe oprecht vriendelijk iedereen daar is.

Ook wil ik jullie bedanken voor het volgen van mijn avonturen door middel van het lezen van mijn verhalen. Het was ontzettend leuk om alle enthousiaste reacties te lezen en de hoeveelheid mensen die alle verhalen ook gelezen hebben. Ohja de foto's zullen nu snel volgen ben momenteel bezig om een mooie selectie te maken.

Heel veel groetjes,

Sebastiaan