Hey iedereen,

Na een toch wel lange vlucht (22 uur incl overstaptijd) ben ik gister veilig aangekomen in Kathmandu.

De eerste vlucht ging naar New Dehli, daar moest ik 7,5 wachten voordat ik naar Kathmandu zou gaan. Gelukkig kwam ik daar twee jongens tegen die dezelfde vlucht hadden en ben ik daar mee opgetrokken. Gelukkig maar, want in mijn eentje was het waarschijnlijk een hele lange zit geworden. Na 7,5 uur hadden we het hele vliegveld verkent en uiteindelijk konden we het vliegtuig in. Daarna nog 2 uur gevlogen en daar was ik dan, aangekomen in Nepal. Omdat ik van tevoren mijn visum al had geregeld kon ik zo doorlopen. Het wachten op de bagage duurde helaas wat lang en toen ik mijn tas had voelde ik dat hij helemaal doorweekt was, dus dat was wat minder. Daarna gedag gezegd tegen de jongens die ik in New Dehli heb ontmoet en ben op zoek gegaan naar mijn pick up.

Buiten aangekomen zag ik al snel een bordje met de naam van de organisatie: "The Green Lion". Ik werd gelijk meegenomen naar de taxi. Dit zijn echter niet de taxi's zoals in Nederland, nee dit zijn heel kleine Suzuki's die in geen honderd jaar door de APK zouden komen. Mijn tas ging op het dak en ik mocht voorin om alles goed te kunnen zien. Ze rijden daar links dus was het wel even wennen. Het was een bijzondere ervaring. In Nederland hebben we 100+ regels in het verkeer, hier 0. Ook wordt de claxon veel gebruikt maar hier betekent het meer van: " hier ben ik, let op". Dus het was heel hectisch maar het ging niet heel snel dus voelde het niet onveilig.

Na een half uur was ik aangekomen bij de guesthouse, hier werd ik vriendelijk ontvangen en heb ik zelfs een van de betere bedden gekregen. Aangezien ik in het vliegtuig niet tot nauwelijks had geslapen was ik erg moe. Ik was al 24 uur wakker en had heel veel zin om lekker mijn bed in te gaan. Uiteindelijk heb ik dat niet gedaan. Kwam namelijk gelijk allemaal andere vrijwilligers van verschillende nationaliteiten tegen: Nederlands, Australisch, Oostenrijks, Belgisch, Zweeds, Frans, Chinees en Spaans. Allemaal spreken ze goed Engels dus iedereen kan goed met elkaar communiceren.

Iedereen is ontzettend aardig en ik werd ook gelijk mee gevraagd om mee te gaan naar Tamal, een wat meer toeristische plek waar allemaal leuke winkeltjes en restaurantjes zijn. Bij het begin twijfelde ik een beetje omdat ik ook graag even wilde slapen, maar koos er uiteindelijk toch voor om gezellig mee te gaan. Ben blij dat ik die keuze gemaakt heb, ben hierdoor een beetje over mijn moeheid heen gekomen. En hierdoor heb ik gelijk een groep jongens en meiden leren kennen waarmee ik op kan trekken.

Nadat we de taxi terug hadden gepakt naar de guesthouse heb ik kort geslapen voordat we gingen eten. Dit heeft een beetje geholpen maar ik was alsnog erg moe. Het eten was goed te doen, één of andere noedelsoep met wat groente. Na het eten hebben we gezellig om de tafel nog gekletst en heb ik daarna nog wat gelezen.

Ik ga hier wel meer slaap krijgen dan in Nederland, je moet hier om 22.00 naar je kamer om te slapen. Gisteren vond ik dat niet heel erg aangezien ik redelijk moe was. Heb daardoor heerlijk kunnen slapen.

Momenteel is het nog heel rustig, vandaag komt er wel een hele nieuwe groep vrijwilligers, zo rond de 26. Omdat het vandaag nog rustig was kon ik nog douchen, wanneer het wat drukker wordt moet je rond 6.30 opstaan als je de eerste wilt zijn. Ohja ze hebben hier geen warm water, dus als je in de ochtend wilt douchen ben je gelijk wakker. Daarna om 8 uur ontbijten en dan begint de dag.

Vandaag is nog een rustige dag, meestal is zondag de dag dat je aankomt. Dus kan nu nog lekker rustig aan doen. Morgen zal ik beginnen met alle activiteiten, de zogenaamde cultuur week. Hierna zal ik dan gaan werken. Ik heb dan twee opties, optie 1 is naar een plaatsje waar de school opgebouwd moet worden. Dit is heel erg back to basic, geen elektriciteit, geen normale wc, een dun matje etc. De tweede optie is dat ik in de guesthouse blijf en ga werken bij een project in de buurt. Wel zegt iedereen dat je een keer optie 1 moet doen, het schijnt een bijzondere ervaring te zijn.

Er is hier dus genoeg te doen, vanmiddag gaan we weer de stad in om toeristische plekjes te bezoeken. Ik zal kijken of ik wat foto's kan maken en uploaden. Het internet is niet heel snel maar het werkt. Mijn avontuur is nu werkelijk begonnen en tot nu toe heb ik het enorm naar mijn zin hier.

Een bijzondere eerste dag en er zullen meer volgen.

Groetjes,

Sebastiaan